Water uit de bron

Water uit de bron

Lees Johannes 4:1-30; 39-42

Net als bij Nicodémus begrijpt ook de Samaritaanse vrouw in eerste instantie niet waar de Heer het over heeft. Paulus zou later zeggen dat deze dingen alleen geestelijk te verstaan zijn. Ook hier gebruikt de Heer een beeld uit het dagelijkse leven. Hier in Samaria gebeurt geen wonder of teken, maar toch komt er iemand tot geloof.

Samaritanen waren een “bastaardenvolk”, in die zin dat Israëlieten zich vermengd hadden met heidense volkeren. Ze werden door de joden gehaat, omdat ze niet raszuiver waren. Toch is de Heer hier twee dagen. Er is de persoonlijke ontmoeting met een vrouw die andere heren diende dan die ze zou moeten dienen. Hierbij is ze een beeld van ieder mens van nature. De Heer spreekt haar aan. Legt uit dat Hij water heeft dat de eeuwige dorst lest en dan gaat de vrouw vertellen van haar ontmoeting met Hem. Waar het hart vol van is, daar stroomt de mond van over.

Sommigen vinden het moeilijk om over hun geloof te praten. Anderen hebben het over een “persoonlijk geloof” of “ieder zijn eigen geloof”. De Heer zegt: “Die in Mij gelooft, gelijkerwijze de Schrift zegt, stromen des levenden waters zullen uit zijn buik vloeien”. Dat gebeurde bij de Samaritaanse vrouw. De Heer stoorde zich niet aan de slechte afkomst van de vrouw, niet aan haar losbandig leven. De Heer stoorde zich niet aan de culturele gewoontes van zijn volk om Samaritanen uit de weg te gaan. En Hij stoorde zich niet aan de voorgeschreven omgangsvormen tussen mannen en vrouwen.

De Heer was vrij van allerlei menselijke filosofieën. Hij had een zuiver doel voor ogen: redding van deze zondaar. Als wij dezelfde zuivere doelen hebben tot bepaalde mensen, moeten wij ons niet af laten leiden door menselijk denken. In de aanwijzingen dat hier geen wonderen gebeurt en dat de Heer twee dagen in Samaria blijft, leest de goede verstaander dat de vrouw in deze geschiedenis in het bijzonder een type is van de Gemeente uit de heidenen.

Vruchtwater

24
Lees Johannes 3: 1-10

Je zou God kunnen vergelijken met een kunstenaar.

Als je verstand van kunst hebt, kun je vaak aan het kunstwerk herkennen wie het gemaakt heeft. Zo is het ook met de schepping.
God als Kunstenaar heeft de schepping gemaakt en we kunnen, als we er verstand van hebben, Hem er in herkennen.

De Here Jezus gebruikt in dit gedeelte een voorbeeld dat we allemaal kennen: een geboorte.

Als een vrouw negen maanden zwanger is geweest dan breken de vliezen en uit vruchtwater wordt dan de baby geboren.
Jezus legt aan Nicodemus (iemand die verstand van de Schrift had ) uit,
dat net zoals je de eerste keer uit water geboren bent, je ook een tweede keer uit water geboren moet worden om het Koninkrijk van God in te gaan.

Nicodemus wist vanuit het Oude Testament dat er een Verlosser zou komen. Hij zag aan wat de Heer deed, dat Hij die verlosser wel eens zou kunnen zijn. Hij paste in het profiel van de Messias.
De Heer wil hier geen discussie over, maar gaat gelijk naar de kern.
Je moet uit geestelijk water, namelijk het Woord van God geboren worden; oftewel, je moet van boven geboren worden.

Toen begreep Nicodemus dat nog niet. Vreemd toch dat de Heer zo slecht begrepen werd door degenen die het Woord tot hun beschikking hadden. De leidslieden van Israel trokken heel andere conclusies uit het Woord, dan de Here Jezus. De joodse godsdienst droeg een heel ander ”geloof’ uit dan de Here Jezus. De Heer verwijt hen hun ongeloof.
Daarom was er zo weinig werkelijke kennis over God en Zijn werk.

Nicodemus laat zich bij nacht, stiekum, door de Heer onderwijzen en we mogen aannemen dat hij tot geloof gekomen is.
Want later ( Johannes 7 : 50 en 10: 39) komen we hem nog tegen in ditzelfde evangelie om het voor de Heer op te nemen en Hem eer te bewijzen. Later begreep hij de woorden van de Heer dus hoogstwaarschijnlijk wel.

Tempelreiniging

23
Lees Johannes 2 :13-25

In de dagen van de Heer was er de Romeinse overheersing.

De Romeinen stonden echter op religieus gebied vrij veel toe.
Zo ook de feesten in Jeruzalem. Om de offers te brengen was echter speciaal tempelgeld nodig en natuurlijk ook de verschillende offerdieren.
Niet iedereen had dit zelf. De meesten moesten geld wisselen en/of bepaalde offerdieren kopen. Er waren verkopers en wisselaars die hier veel aan verdienden. In plaats van een plaats van aanbidding was de Tempel een huis van koophandel geworden.

De Heer grijpt in. Wat normaal met water gebeurt wordt hier door de gesel (oordelende Woord van God) gedaan.

De Tempel wordt gereinigd. Op zich een vrij zinloze actie.
De volgende dag zou alles weer precies zo gaan als altijd.
Waarom deed de Heer het dan?
Ook deze geschiedenis heeft een betekenis.
De Tempel is de plaats waar God woont.
Hier betrekt de Heer dat op Zichzelf.
Tot twee keer wordt het Pascha genoemd (het Lam dat geslacht wordt met het bloede op de Deur) en er wordt gesproken over het afbreken van de Tempel en de wederopbouw in drie dagen.
De discipelen begrepen dit na Zijn Opstanding.(vers 22)
Hij zou de zonde der wereld op Zich nemen, was daardoor onrein en moest dus gereinigd worden door Gods oordeel op de zonde te ondergaan.

De Tempel is ook de schepping zelf; het oordeel van God komt er nog over, waarna er een nieuwe wereld komt, waarin God alles en in alles is.

Hetzelfde geldt voor de natie Israël.
De Gemeente en ons eigen lichaam als gelovige worden ook “Gods Tempel”genoemd. Her oordeel ligt achter ons.
Wij zijn geheel gereinigd; een nieuwe schepping geworden.
Door het Woord (badwater) wordt de Gemeente gereinigd in de praktijk en ook wijzelf. ( later zullen we hier nog over hebben)

Deze reiniging is: dat we het nieuwe leven gaan leven en daarmee het oude achter ons laten. Het is de  uitwerking van de eenmalige reiniging bij wedergeboorte. Dat is Gods wil voor ons leven, maar we worden niet gedwongen om de reiniging toe te laten; het is vrijwillig.

water wordt wijn

22

Lees Johannes 2 : 1-11

Er was een probleem op de bruiloft in Kana. (In het Grieks staat hier het woord “gamos”.

Dit kan ook een maaltijd zijn. Zowel “eten” “als een bruiloft” spreekt van gemeenschap).
De wijn raakt op. Een probleem waar de Heer kennelijk in kon voorzien.
Wijn is een beeld van leven. Er is oude en nieuwe wijn, oud en nieuw leven.
De hele geschiedenis spreekt over wedergeboorte, over hoe nieuw leven tot stand komt.
Een bruiloft, man en vrouw trouwen; er komt gemeeschap tot stand en er komt waarschijnlijk nieuw leven.

Het gebeurt op een “derde dag”, de dag waarop de Heer opstond.

Om de nieuwe wijn te krijgen moesten de aarden vaten (een beeld van de mens, die immers geformeerd is uit het stof der aarde, met God als Pottenbakker) gevuld worden met water.
Het water werd wijn en de nieuwe wijn was beter dan de oude.
Dit wonder was een teken, dat wil zeggen, het had een betekenis.

Uiteraard spreekt deze geschiedenis in de eerste plaats over de Heer Zelf.

Op “Zijn ure”, namelijk op de derde dag, kwam Nieuw Leven tot stand.
Hij was gevuld met water (Woord) en geloofde dat ook.
Maar net als dat voor de Heer gold, geldt dat ook voor ons.
Als wij ons vullen met levend water, Zijn Woord geloven, zorg de Heer voor nieuw leven,
Wedergeboorte. Daarna, sterker nog, hoe meer, Woord we geloven, hoe meer nieuw leven er in ons komt. Het wonder blijft gebeuren wanneer we het Woord van God tot ons nemen.
Het is de verandering van ons denken.

Als de inhoud van ons leven dan gekeurd wordt (als we verschijnen voor de rechterstoel van Christus) dan ziet de Heer alleen wat Hij in en door ons heen heeft kunnen doen.

Al het andere is vergeven (op,weg) en er wordt mee afgedaan, net zoals de hofmeester deed door de eerste wijn als “mindere” aan te merken.

Doop met water en doop met de Heilige Geest

21

Lees Johannes 1 : 19-34

In het Evangelie van Johannes vind je het beeld van wedergeboorte – woord en water – steeds heel mooi terugkeren. Daarom de komende dagen een paar gedeelten uit dat Bijbelboek.

Het begint in het eerste hoofdstuk met de doop van Jezus, zoals we al eerder beschreven hebben.
Je gaat onder in het water en je moet er eigenlijk tien minuten onder blijven.
Dat doen we niet, omdat het een beeld is. Je komt er ook weer uit,
Je sterft en krijgt Nieuw Leven.
Dit  is wat er gebeurt als je het Woord van God gelooft.
Aan de ene kant geeft water leven.
Zonder  water is er immers geen leven mogelijk. Aan de andere kant betekent het de dood van de “oude mens”. Dit komt vanwege het Oude Verbond. Dat was ook Woord van God. God geeft hierin geen uitweg voor de natuurlijke mens: Wie zondigt, moet sterven. Vandaar dat “water” zowel een beeld van dood als van leven kan zijn.
We hebben het daar al eerder over gehad.

Je moet bereid zijn je oude leven op te geven om Hem te kunnen dienen als “opgestaan” kind van God. Paulus schrijft in Efeze 5 : 26 dat Christus de Gemeente liefheeft en dat Hij haar reinigt en heiligt met badwater namelijk met het Woord.
Hier gaat het uiteraard om Woord van het Nieuwe Verbond.
Petrus schrijft dat we wedergeboren zijn uit het levende en
eeuwig blijvende Woord van God.
Het leven brengende  Woord van God werd al genoemd in Genesis 1, waar God sprak en het was er.

Wanneer je je Bijbel blijft lezen, zul je de beelden van dood en leven steeds beter herkennen.
Ook in het Oude Testament moest men vertrouwen op de beloften van een barmhartig God.
Altijd heeft God geloof “beloont’ met  “leven”. Johannes doopte met water.
De Heer doopt met de Heilige Geest ( opstandingleven).
Het is ook deze Geest Die de Bijbel geschreven heeft.
Het Woord is immers geïnspireerd – ingeblazen – door God Zelf.
Er is een duidelijk verband tussen het Woord en de Geest.
Allebei dragen ze het leven van God mee.
De Geest schiep het Woord. Geloof in het Woord, schept (Heilige) Geest in ons.

Doop in Christus.

20

Doop in Christus

Lees Romeinen 6:1-14

Als er over de doop gesproken wordt, denkt men bijna altijd aan de doop in water. Ook bij het gedeelte van vandaag wordt het vaak zo uitgelegd. Dit klopt eigenlijk niet. Zoals we al eerder gezien hebben is doop: “éénwording met” of  “gelijkmaking”.

Waar het natuurlijk in alle gevallen bij doop om gaat is: doop in Christus, wedergeboorte. Christus is gestorven en opgestaan. Hij is de eerste van een Nieuwe Schepping, die God aan het maken is. Dit is het centrale thema in de hele Bijbel. Door geloof kun je in Christus opgenomen worden, aan Christus verbonden worden. Door geloof kun je deel krijgen aan die Nieuwe Schepping. Wie één wordt met Hem, door geloof in Hem, wordt ook één met Hem in Zijn dood en opstanding. Nieuw leven is er slechts via Christus.

In het gedeelte van vandaag legt Paulus uit hoe het nu precies zit met dat nieuwe leven. Vers 11 laat zien: God “rekent” ons als gestorven-en-begraven-met-Christus. En “voor God” zijn we levend-in-Christus-Jezus.

Natuurlijk leven we nog in het lichaam, maar we moeten leren rekenen zoals God en dus de “oude mens” als het ware negeren. Naar mate je dit kunt, zal de zonde steeds minder “heersen” en plaatst dat je in de vrijheid. Een vrijheid, waarvan Paulus zegt, dat het geen aanleiding moet zijn voor het vlees, maar een vrijheid die we gebruiken om de Heer te dienen.

Dit is genade: dat je weet zondig te zijn, maar dat God het niet rekent en je toch wil gebruiken.

Kinderdoop

19

Kinderdoop

Lees Handelingen 8:26-40

Rond de doop zijn er in de loop der tijd veel rituelen ontstaan. Tegenwoordig heb je de kinderdoop en de volwassendoop. Bij sommige kerken word je pas lid als je gedoopt bent. Soms moet de doop eerst besproken worden in een kerken- of ouderenraad. Het dopen zelf gebeurt dikwijls door “oudsten”. Sommigen gaan zelfs naar de Jordaan toe om zich te laten dopen. In het gedeelte wat we gelezen hebben is het eigenlijk heel eenvoudig. Je hebt voldoende water nodig om helemaal in onder te gaan, je moet geloven in de Bijbel en er moet minimaal één persoon bij zijn om je te dopen. Uit puur praktische overwegingen (te weinig of te koud water) en omdat het toch ook een feestelijk gebeuren is dat je met anderen wilt delen, organiseren we vaak toch officiële bijeenkomsten.

Kinderdoop vinden we eigenlijk in de Bijbel niet terug. De term “doop” klopt eigenlijk al niet. Bij doop gaat het niet om besprenging (een paar druppeltjes) maar om onderdompeling. Doop is in de Bijbel altijd op grond van geloof en wedergeboorte. Verder wordt er wel gesproken over het “verbond” waar je als kind deel aan hebt door de kinderdoop. De kinderdoop zou dan in de plaats zijn gekomen van de besnijdenis. Men verwart dan echter het Oude en het Nieuwe Verbond met elkaar. Bij het Oude Testament werden kinderen ingelijfd bij het volk van God (Israël) op grond van natuurlijke afstamming, vanwege hun Israëliet-zijn. De zegen van het Oude Verbond was voor een aards volk, met aardse bloedverwantschap.

Het Nieuwe Verbond echter is de roeping van een hemels volk, met geestelijke bloedverwantschap, inlijving bij het huidige volk van God ( de Gemeente ) is niet op grond van aardse geboorte, maar op grond van wedergeboorte. Het teken van het Nieuwe Verbond is niet de besnijdenis of de doop, maar de Heilige Geest. Een onzichtbaar, geestelijk zegel dus. Als argument voor de kinderdoop wordt ook wel eens aangehaald dat hele gezinnen zich lieten dopen. Omdat de leeftijden er niet bij staan, zouden hier dus ook kleine kinderen bij kunnen zijn. Dit zou echter in strijd zijn met tientallen andere teksten die zeggen dat je eerst moet geloven. Het is dus aannemelijker dat het in die gevallen om familieleden gaat die zelf ook een keuze gemaakt hebben.

Jezus gedoopt.

18

Jezus gedoopt.

Lees Matthéus 3:13-17

Waarom liet de Heer Zichzelf dopen? Hij hoefde Zich toch niet te bekeren. Hij had toch geen zonden? Als je vers 17 leest, zie je eigenlijk een vooruitgrijpen op de opstanding van de Heer. Net als bij de verheerlijking op de berg met Mozes en Elia. Officieel werd de Heer namelijk pas de Zoon na Zijn Opstanding. Het Nieuwe Leven kwam ook pas na Zijn Opstanding. De duif ( Jonah ) als beeld van de Heilige Geest is hiervan de uitdrukking. Letterlijk gezien is de Geest, Die op Jezus kwam bij Zijn doop, vanuit het Oude Testament gezien, niets vreemds. Dat gebeurde bij elke profeet. Maar deze gebeurtenis wijst Jezus speciaal als de Zoon van God aan. Tegelijk beeldt deze doop de latere doop en opstanding van de Heer uit, waarbij Hij officieel als Zoon (= erfgenaam) van God werd aangesteld.

Het antwoord op onze vraag staat in vers 15. Met de doop rechtvaardig je God. Je verklaart Hem rechtvaardig. Dit doen wij ook als wij ons laten dopen. Jezus leefde uit geloof in het Woord. Hij liep de loopbaan die Hem voorgesteld was. De belofte is dat iedereen die dat doet, Nieuw Leven krijgt. Dat is Gods rechtvaardigheid.

De Wet veroordeelt tot de dood. Jezus stierf in onze plaats. Uit genade en door geloof is er daarna dit Nieuwe Leven. Door je te laten dopen zeg je dus tegen de Heer: “Dank U dat mijn zonden vergeven zijn, dat de straf gedragen is, dat u niet meer rekent met het oude, dat ik nieuw leven van U ontvangen heb en met U gezet ben in de Hemel, ook al begrijp ik dat misschien nog niet”. Door je te laten dopen stem je in met de rechtvaardige manier die God heeft gegeven om gered te worden voor de eeuwigheid.

De volgende stap is dat je dan, net als de Heer Zelf, de loopbaan gaat lopen van geloof. Dat je jezelf aan Hem ter beschikking stelt. “Heer, wat wil U dat ik doen zal”? Dit maakt ons  - toch vrij korte – aardse leven, zinvol.

Gedoopt met de doop van Johannes.

17

Lees Handelingen 19:1-6

Gedoopt met de doop van Johannes.

We komen nog even terug op het schriftgedeelte van gisteren.

In de dagen van de Heer werden mensen gedoopt met de “doop van Johannes”. (We komen hier later nog op terug als we de vraag stellen waarom de Heer Zichzelf eigenlijk liet dopen.) De doop van Johannes verschilde met de Joodse doop. Bij de Joodse doop was er sprake van een rituele wassing, die je zelf deed. Het verschil met de doop van Johannes is, dat het nu door een ander gebeurt. Je “laat” je dopen.

Doop is een beeld van dood en opstanding, van wedergeboorte, van het krijgen van “nieuw leven”, van het ontvangen van de Heilige Geest. Mensen die gedoopt waren met de doop van Johannes konden de Heilige Geest natuurlijk pas krijgen na de Opstanding. Eerder was dit “nieuwe leven” er nog niet. Je ziet dat de discipelen na de Opstanding de Heilige Geest kregen. De Heer blies op hen en zei: “Ontvang de Heilige Geest”. Op dat moment merkten ze er nog niets van. Maar het ontvangen van de Heilige Geest was heus niet exclusief voor de discipelen. Dit gold natuurlijk voor iedereen, die ooit met de doop van Johannes gedoopt was. Alleen het moment dat ze het “merkten” was verschillend.

Met Pinksteren, 50 dagen later, openbaarde de Geest Zich voor het eerst door de discipelen. Vervolgens zien we in Handelingen dat ook andere gelovigen “gemerkt” hebben dat de Heilige Geest in hen was gekomen, omdat de apostelen langs kwamen om het evangelie te prediken of hen de handen oplegde. Lees hiervoor Handelingen 8:12-17.

Maar …de mensen in Efeze ( Handelingen 19) wisten niet van het Nieuwe Leven, hoewel ze het al wel ontvangen hadden. Ze waren immers gelovigen! Op grond van de boodschap van Johannes waren ze gedoopt in de Naam van de Here Jezus. En door handoplegging van Paulus gaat de Geest Zich nu ook door hen openbaren. Ook zij worden vanaf dan gebruikt, net als Paulus, om de “verborgenheid” te prediken.

Speciale doopervaring.

16

Speciale doopervaring.

Lees Handelingen 19: 1-6

Na mijn eigen doop vroeg iemand mij of ik iets gemerkt had. Het eerlijke antwoord was: “Nee”. Er zijn mensen die denken dat door je te laten dopen er iets “speciaals” met je gebeurt. Sommige zouden in tongen gaan spreken of een andere “overweldigende” ervaring krijgen. In de Bijbel gebeurt het inderdaad dat de Geest zich na een letterlijke doop van iemand op een speciale wijze openbaart. ( Bijvoorbeeld het spreken in tongen of profeteren). Belangrijk is ook in dit verband om de Bijbel als geheel te zien en te begrijpen waarom er soms bepaalde dingen gebeurden die nu niet, of in uitzonderingsgevallen, gebeuren.

Spreken in tongen en profeteren was nodig, omdat er nog geen Nieuwe Testament was. De Heer was gestorven en opgestaan. Maar: Hoe zat het nu met het Koninkrijk? Wanneer zou dat geopenbaard worden? Op deze vragen, die betrekking hebben op de “verborgenheid”, de tijd waar wij nu in leven, gaven spreken in tongen en profeteren antwoord. Dit is later zwart op wit opgeschreven in het Nieuwe Testament. Nu hoeft er niet meer geprofeteerd te worden en ook het spreken in tongen gebeurt nu op een “normale” manier. Dat wil zeggen: het Woord van God wordt in een andere taal dan het Hebreeuws verkondigd.

Ik zeg niet dat de doop geen speciale ervaring kan zijn, maar aan de andere kant moeten we ons wel realiseren, dat de Heer nu in het “verborgene” werkt. Als Hij Zich nu openbaart is dat een uitzondering. Regel is dat Hij zegt: “Zalig die niet zien en toch geloven”.

Sommige mensen zien “handoplegging” als noodzakelijk voor het ontvangen van de Heilige Geest, maar in de Bijbel vinden we verschillende manieren waarbij mensen de Heilige Geest ontvangen. De gebeurtenissen in Handelingen zijn slechts bewijzen van de verborgen dingen, die we normaal gesproken niet zien, en daarom ook niet zouden komen te weten. Door deze geschiedenissen weten we dat de Heilige Geest voor een ieder is, die in de Here Jezus gelooft, ongeacht afkomst.

Gedoopt in de zee.

15

Gedoopt in de zee.

Lees 1 Korinthe 10: 1-13

In dit schriftgedeelte vinden we Israël als voorbeeld voor ons. Israël was gedoopt in Mozes, in de wolk en in de zee. Waar Mozes ging, ging het volk ook . Hetzelfde gold voor de wolk.

Israël was verlost uit Egypte. Na de laatste plaag ( de dood van al het eerstgeborene) waarbij het Pascha ingesteld werd, ging Israël door de zee heen. Dezelfde zee, die de legers van farao verzwolg werd de redding voor de Israëlieten. God maakte een uitweg, waar die eerder niet was. De zee is hier een type van de dood. Het volk van God ging met Mozes ( beeld van de Here Jezus) de dood in, maar kwam er ook weer uit (beeld van de opstanding). Trouwens, Mozes had ervaring met water. Als baby’tje in het rieten mandje had hij dit al meegemaakt. De naam Mozes betekent ook: “uit het water getrokken”.

En wat denk je van Noach met de ark. Het zijn dezelfde beelden, die je steeds weer herhaald ziet in de Bijbel. De gedachte is dat je het water in gaat en er weer uit komt. 1 Petrus 3:20,21 legt de link tussen Noach en de doop. Voor een gelovige is er verlossing door de dood heen.

Het volk Israël ging daarna de woestijn in, geleid door Mozes. Overdag was er een wolkkolom en ’s nachts een vuurkolom op de weg naar het beloofde land. Ook de gelovige van vandaag heeft na zijn verlossing nog een woestijntocht te gaan.

Gedoopt in de zee komt in het nieuwe testament terug in de doop en wordt daar verder duidelijk, omdat de “doop in water” eigenlijk verreweg het meest voorkomt. Daarnaast komen ook “doop in Christus” en “doop met de Geest” voor.

De gedachte aan water komt nogmaals terug in het gedeelte van vandaag. Er wordt namelijk gesproken over water uit de steenrots, een type van Christus, de Rots die ons als gelovigen in de woestijn, het levende water geeft.  Hij geeft ons Zijn Woord.  Daar zouden wij uit leven.

De doop.

14

Lees 1 Korinthe 1:10-16

De doop

Net als bij het avondmaal geldt ook voor de doop dat het, als het goed is, een uiterlijk teken is van wat inwendig gebeurt is. Doop is zinloos als je je hart niet aan de Heer gegeven hebt. Net als bij het avondmaal is er ook rond de doop soms veel verwarring. De toepassing is vaak niet Bijbels. Op zich is dit wel logisch. Je moet je voorstellen dat de tegenstander ( satan ) alles in het werk stelt om ons te beletten de Heer te dienen. Als we tot geloof gekomen zijn, kan hij aan de wedergeboorte niets meer doen. Je wedergeboorte kan niet ongedaan gemaakt worden. Maar hij zal alles wat in zijn vermogen ligt doen om ons te verlammen. Hij verdraait het Woord en probeert ons een schuldgevoel aan te praten ( dat is natuurlijk niet zo moeilijk). Of hij probeert een andere betekenis aan het Woord te geven, zodat we de werkelijke inhoud ervan niet zien.

 

Dat verdraaien van het Woord vind je onder andere terug bij de tekenen van brood en beker en de doop. In het vervolg van deze studie staan we ook stil bij de misvattingen omtrent de doop. Doop is een uitbeelding van de eenmalige algehele reiniging van de zondaar – via dood en opstanding – bij zijn persoonlijke bekering tot God.

Dat de doop zelf een betrekkelijke waarde heeft, vind je hier terug bij Paulus. Hij maakt duidelijk dat het niet om de rituele handeling gaat maar om de betekenis er van. Het is ook van geen enkel belang, bijvoorbeeld, door wie je gedoopt bent. Het gaat er om dat de door de “innerlijke doop” één bent geworden met Christus. Dat betekent het woord “dopen” ook eigenlijk!  Het woord “baptizo”  (doop) betekent dat je één wordt met datgene waarin je gedoopt wordt.

Zoek 1 Korinthe 12:13 ook nog maar even op. De betekenis blijkt duidelijk vanuit dit vers. Je wordt ergens mee vereenzelvigd. Op andere plaatsen gebruikt de apostel synoniemen als “één plant met” of “gemeenschap met”.

Brandende harten.

13

Brandende harten

Lees Lukas 24:13-32

Vandaag de prachtige geschiedenis, waar we mee begonnen zijn, waarbij de Heer na zijn opstanding op weg is met twee gelovigen. Ze begrijpen het niet. Hoe kan dat nu? Ze hadden verwacht dat de Heer zijn Koninkrijk op zou gaan richten. Dat Hij de Verlosser was. En het is nu al de derde dag. Het is nu misschien makkelijk praten, maar als ze de Bijbel beter hadden gekend, dan hadden ze kunnen weten dat op de derde dag nieuw leven komt. Ze geloofden maar een deel van de Thora. Het lijden van de Messias hadden ze niet begrepen. Dat door lijden heen heerlijkheid komt. (Dat is trouwens vaak de manier om iets te leren. Door schade en schande word je wijs.)

Dan begint de Heer uit te leggen dat de hele Schrift over Hem spreekt. Namelijk, Hij deelt uit van het brood ( overdrachtelijk ) net als het Manna in het verleden. Dat was ook een beeld van het Woord dat de Heer spreekt. Dan breekt de Heer letterlijk het brood en ze herkennen Hem. Wat een climax! Ze laten alles achter om het verder te vertellen. HIJ LEEFT!!

Ik hoop dat jij ook dezelfde ervaring hebt of zult krijgen als je bezig bent met het Woord. Dat je hart als het ware brandt, vanwege de geweldige waarheden die je mag weten en begrijpen. Dat je mag zien hoe mooi Gods werk in elkaar zit. Je voelt je verbaasd en blij tegelijk; een soort van opwinding. Hierin herken je misschien het type van de wijn. Wijn drinken heeft een soortgelijke uitwerking. Je begint te gloeien van binnen. Wijn is een product dat alcohol ( lees: geest ) bevat. Het komt tot stand door de verdrukking van druiven en het opslaan in een eikenhouten vat. Dat is ook een beeld van de Here Jezus, het persen van de druiven staat voor het lijden van de Heer; het bewaren en gisten van het sap staat voor het geloof van de Heer. Op die manier kwam wijn ( eeuwig leven ) tot stand. Deze wijn stond op de Avondmaalstafel, weet je nog?

Totdat Hij komt!

12
Lees 1 Thessalonicenzen 4:13-18

We hebben gelezen dat we bij het avondmaal gedenken dat de Heer met ons is, als het ware in brood en wijn. Hij zegt ook immers van Zichzelf: “Ik ben het levende brood dat uit de hemel is neergedaald” en “ik ben de ware wijnstok”.

En ook dat we “verkondigen” de dood des Heeren. De Testamentmaker is overleden. De man is dood. We zijn niet meer gebonden aan het Oude Verbond. We zijn niet meer onder de wet. We mogen ons binden aan een ander, de Opgestane.

Er staat gelijk achteraan: “Totdat Hij komt”  (1 Korinthe 11:26) De Heer is nu verborgen in de hemel, maar Hij komt terug!

Daar spreekt het gedeelte van vandaag over. Het blijft in de wereld niet altijd zo als het nu is. We mogen als gelovigen uitzien naar de toekomst met Hem. Als Hij terugkomt, zullen wij een ander lichaam krijgen. We zullen Hem dan verder mogen dienen bij alles wat Hij nog van plan is. Dit heeft in het begin te maken met de vervulling van zijn plannen met deze schepping en later zelfs met een leven in een heel nieuwe schepping. Alleen hier zegt de Bijbel niet zo veel over. Het zal heel mooi zijn. Als ik nu kijk in deze oude schepping hoe fantastisch alles in elkaar zit, wat een enorm creatieve Geest bezig moet zijn geweest om dit te maken, hoe zal het dan zijn in een schepping zonder zonde?

We mogen elkaar met deze woorden vertroosten zegt Paulus. Wat de omstandigheden ook zijn, wij hebben hoop! Wij hebben de toekomst!

Troost in Troas

11.

Lees Handelingen 20 : 7-12

Hier vinden we één van de keren dat, na de opstanding, volgelingen van de Heer samenkomen om “brood te breken”.

Dit is een teken van gemeenschap met elkaar.

De gedachte is dat je één brood hebt en dat je daar allemaal een klein stukje van krijgt. De nadruk ligt echter op de eenheid.

De werkelijke gemeenschap die ze hebben ligt niet in dat brood maar,

In het “Levende Brood”, de Here Jezus Christus en Zijn Woord.

Met dat ze het brood delen, leren ze tegelijkertijd van Paulus dingen die hij later opgeschreven heeft.

Uitleg vanuit de Thora, het Oude Testament.

Precies wat de Heer Zelf ook deed bij de Emmaüsgangers ,toen Hij ook met hen het brood brak.

Ook hier zijn we in een opperzaal, een beeld van waar de Heer nu is en wij ook zijn ( hoewel dat misschien een beetje moeilijk te begrijpen is, omdat we dat niet kunnen zien).

De jongeling die naar beneden valt, dood is en weer tot leven komt,

Is een beeld van de Here Jezus Zelf.

Door Zijn Opstanding kan Hij ons leven (brood) geven.

Zijn leven in ons wordt gevoed door het Woord.

Als we met de Bijbel bezig zijn, als we die bestuderen dan groeit Zijn leven in ons. Dat is geestelijk voedsel.

In vers 12 staat dan dat ze bovenmatig vertroost waren.

Troost  betekent dat hoewel er iets ergs gebeurd is, je iets kwijt bent,

er iets anders voor in de plaats komt, dat beter is dan wat je kwijt bent.

In Genesis 24 staat bijvoorbeeld de geschiedenis van Izak.

Toen zijn moeder – Sarah – overleden was, kreeg hij Rebekka als vrouw en dan staat er dat hij daardoor getroost werd na de dood van zijn moeder.

De troost is, dat hoewel we weten dat dit oude leven verdwijnt, we nieuw leven hebben ontvangen dat nooit meer voorbij gaat.

Het besef daarvan geeft zo’n troost dat het steeds weer energie geeft om door te gaan in je dagelijks leven met de Heer.

Het laatste paasfeest in de opperzaal

Lees Lukas 22 : 7-13

Jezus weet wat er gaat gebeuren en stuurt Petrus en Johannes er op uit om het laatste Pascha voor te bereiden. Morgen zou, waar het Pascha een beeld van is, vervuld worden.

Het Lam Gods, dat de zonde der wereld wegneemt, zal geslacht worden.

Het lijkt het einde, de overwinning voor de tegenstander.

Wat de tegenstander echter niet wist, of niet geloofde, is dat God alle dingen doet medewerken ten goede voor degenen die in Hem geloven, dus zeker voor de Here Jezus.

De Heer zou opstaan uit de dood als nieuwe schepping.

Daar heeft de satan geen enkele macht meer over.

Als hij dit geweten had, dan had hij de Here Jezus niet gekruisigd.

Ze gaan naar een opperzaal. Dat is de hoogste verdieping van een huis.

Wij zouden het de zolderkamer noemen. Dat is overdrachtelijk een beeld van de hoogste plaats in de schepping, namelijk de hemel.

De Heer zou na Zijn vernedering uitermate verhoogd worden en een positie krijgen aan de rechterhand van God.

Hij werd Gods Zoon, erfgenaam van al Gods bezittingen.

En daar gaat nu precies het Avondmaal over.

De Heer is opgestaan en regeert nu in genade vanuit Zijn troon in de hemel.

Wij worden opgeroepen om vrij tot die Troon te gaan om hulp van Hem te verwachten. Vandaar dat de discipelen de onbekende man met de kruik water, moesten volgen. Die beeldt de Heilige Geest uit.

De Heilige Geest in ons wil ons oog steeds weer op Christus richten.

Door genade gaf Christus ons eeuwig leven, maar wat wij verder gratis van de Heer kunnen krijgen (onderwijs, liefde, wijsheid,vrede) is ook genade. Met raad en daad wil Hij ons bijstaan.

De hemel is overigens niet ver weg. De hemel strekt zich uit tot aan de grond. Eén centimeter boven de grond begint bij wijze van spreken de hemel al. Daarom kan de Heer én in ons hart én in de hemel zijn.

Gist uitzuiveren

Lees: 1 Korinthe 5 : 7

In dit gedeelte wordt er over gesproken dat we de oude gist uit moeten zuiveren. We zijn immers ongezuurd.

Dit is dezelfde waarheid die we al eerder zagen.

God ziet ons in Christus. We zijn met Hem gestorven, begraven en opgewekt. Daarom zouden we de oude mens af moeten leggen en de nieuwe mens aandoen. Leef naar je roeping.

Aan de ene kant hebben we nieuw leven ontvangen.

Aan de andere kant leven we ook nog in dit oude.

Dit blijft tot aan onze dood (of tot de opname van de Gemeente) een strijd. Van ons wordt gevraagd aan de voeten van de Heer te zitten en te luisteren naar Zijn Woord. Ons te realiseren dat alles vergeven is.

Dit geeft rust en een gereinigd geweten. Dit maakt ons in staat, ondanks onze fouten en gebreken, Hem te kunnen dienen.

We zouden ons niet richten op het oude (met alles wat er aan vast zit, hoererij, gierigheid, stelen, jaloezie, dronkenschap etcetera) maar op het nieuwe (liefde, blijdschap,vrede, geduld etcetera)

Dit gaat tegen onze natuur in. God Zelf wil dit en door ons bewerkstelligen. In de praktijk zullen de meesten van ons een combinatie van de twee laten zien. Laat dat je niet te depressief maken.

Wat  niet goed is, wordt uiteindelijk toch weggedaan.

Het verbrandt. Je krijgt er geen straf voor maar ook geen loon.

Vaak wordt  er in gemeenten gezuurd brood gebruikt.

Daarmee geef je eigenlijk aan dat je nog vanuit de “ oude” mens leeft.

Je begrijpt dat dit niet de bedoeling is.

Gezuurd brood, met gist erin spreekt van de oude mens.

Gist is namelijk een stukje deeg van de vorige dag, waar het bederf al inwerkt. Dit beeldt de zonde uit, die afkomstig is uit de vorige, gevallen schepping.

Men staat ook vaak stil bij het lijden en sterven in plaats van de opstanding. Heel jammer. Je gedenkt dan in feite steeds de diepste vernedering van de Heer, in plaats van Zijn verhoging, die we eigenlijk moeten gedenken. Je gedenkt de overwinning van satan,

In plaats van de overwinning van God.

Onwaardig eten

Lees 1 korinthe 11 : 27-34

Ik nam een keer deel aan het avondmaal in een gemeente en toen het brood rondgedeeld zou worden, liep er een echtpaar weg.

Later vroeg ik waarom ze dat gedaan hadden en ze gaven mij als antwoord dat er ook een vrouw deelnam die met een man samenwoonde.

Volgens hen neem je dan onwaardiglijk deel aan het avondmaal.

Dit is maar een voorbeeld.

Omdat er eigenlijk geen duidelijke richtlijn is hoe vaak en op welke manier avondmaal gevierd moet worden, zijn er in de loop der eeuwen in de verschillende kerken allerlei vormen gevonden om dit te doen.

Heel vaak heeft het met de Bijbelse waarheid weinig meer van doen.

Zo ook dit voorbeeld. Het is zo dat als je als ongelovige deelneemt aan brood en beker, dit eigenlijk helemaal niets betekent.

Je zonden zijn niet vergeven, je bent niet één plant met de Here Jezus geworden, je hebt geen nieuw leven gekregen, je bent geen onderdeel van Zijn Lichaam en je komt, net als alle ongelovigen, in het oordeel.

Je zult verantwoording af moeten leggen voor de inhoud die je aan je leven gegeven hebt. Dat moet de gelovige ook, maar die weet dat er geen straf is op wat gedaan is in ongeloof.

Het zal verdwijnen, dat wel; dat kun je ook als straf beschouwen.

Wat gedaan is uit liefde tot de Heer, zal blijven bestaan.

Soms leven broeders en zusters anders dan de Heer bedoeld heeft, maar toch hebben wij niet het recht om een ander  te oordelen.

We zouden liever onszelf oordelen.

Met weglopen van het avondmaal vanwege  anderen, ontneem je bovendien jezelf de gemeenschap met het lichaam.

Het echtpaar dat wegliep bij het avondmaal had eigenlijk geen idee wat het inhoudt om Christen te zijn.

God heeft ons vergeven. We zijn immers ongezuurd.

We zouden elkaar zien als “in Christus”.

Misschien niet makkelijk, omdat we aanzien wat voor ogen is, maar het zou wel moeten. Wij mogen nooit oordelen, wel elkaar onderwijzen.

Bijbels gezien mocht deze vrouw die samenwoonde gewoon aan het avondmaal. Het gaat niet om hoe je leeft, maar hoe je gelooft!

De dood des Heeren

7.

Lees 1 Korinthe 11 :17-34

Paulus spreekt hier over de gewoonte bij de eerste christenen om als ze samenkwamen regelmatig brood en beker met elkaar te delen.

Waar ik lang mee geworsteld heb, is vers 26.

Met het vieren van avondmaal verkondig je de “dood des Heeren”.

Hoe kan dat nu?

Het avondmaal gaat toch over de Opgestane Heer.

Het paaslam ging over het lijden en sterven en brood en beker over Zijn Opstanding.

Als je het begin  van het hoofdstuk en het vorige hoofdstuk bestudeert en ook wat Paulus in de Romeinen- en Hebreeënbrief daarover zegt, dan is de gedachte als volgt: Israël is voor ons een voorbeeld.

God had een huwelijksverbond (het oude verbond ) met Israël.

God de Man. Israël de vrouw. Israël hoefde het zaad (Woord) van de Man niet. Israël was ontrouw (ongelovig). God zei dat Hij een nieuw verbond zou maken. Hij zou als Man( en Maker van het testament of huwelijksverbond) sterven, zodat Israël, als vrouw, vrij zou worden van de Wet en zich zou kunnen binden aan een andere man, namelijk aan Degene die op zou staan uit de dood.

Dus met het vieren van het Avondmaal gedenken we dat de Heer Opgestaan is en dat we met Hem gemeenschap hebben, namelijk verbonden zijn in een Nieuw verbond en tevens verkondigen we dat de Testamentmaker van het Oude Verbond dood is en we dus vrij zijn van de Wet. Israël en dus de hele schepping is vrij van de Wet met als doel de Opgestane te kunnen dienen.

Dit sterven van de Heer betekent  ook de dood van ons vlees.

Als wij toch vanuit onze oude “ik” willen blijven leven, dan ontkennen we dat we een nieuwe schepping geworden zijn; dan ontkennen we de werking van het lichaam van Christus en onze deelname daaraan.

Dan onderscheiden wij het lichaam niet en dat noemt vers 29 “onwaardig eten”.  Zo’n houding zegent de Heer niet.

Wanneer je deelneemt aan brood en beker zou je jezelf moeten onderzoeken in hoeverre je tot opbouw van andere broeders en zusters wilt zijn. Anders kun je dit ritueel beter maar overslaan, want dan lieg je feitelijk.

 

De praktische betekenis van het Avondmaal

6.

Lees 1 Korinthe 10 : 14-22

Hier in deze hoofdstukken van de Korinthebrief legt Paulus uit wat het betekent onderdeel te zijn van Christus Lichaam.

Moet je je voorstellen. Op het moment dat je je leven aan de Heer geeft, dan wordt je onderdeel van Zijn Lichaam.

Hij is het Hoofd. Hoewel wij daar misschien niet altijd al te veel van zien gaat de Heer ons leven gebruiken net als een lichaam zijn delen gebruikt, als je beschikbaar bent voor Hem.

We zijn allemaal verschillend. Soms zal de Heer gebruiken waar we van nature goed in zijn of wat we leuk vinden.

Soms misschien, onverwacht, blijken we dingen te kunnen of doen of zeggen die we niet voor mogelijk gehouden hadden.

We komen in situaties die we zelf misschien helemaal niet uitgezocht zouden hebben.

Het is misschien niet zo leuk om te zeggen, maar in tegenstelling tot organen in ons lichaam kunnen wij de keuze maken om het Hoofd niet te dienen, hoewel we onderdeel zijn van het lichaam.

Als je dus brood en beker deelt met medegelovigen dan gaat het, net als in het Oude Testament bij het brengen van de offers, om je hart!

Je kiest er dan voor om gemeenschap te hebben met het Hoofd, Christus en met de andere broeders en zusters.

Anders heeft deelnemen aan het avondmaal geen enkele betekenis of nut. Gemeenschap hebben met broeders en zusters kan alleen op grond van het nieuwe leven.

Dat nieuwe leven is het bloed van het Lichaam van Christus.

Dat is de bloedband die we als kinderen van God met elkaar gemeen hebben. Dat betekent in de praktijk dat we al onze broeders en zusters zouden accepteren als “familie”.

En net zoals bij aardse familiebanden gaat één en ander niet vlekkeloos.

Maar als je het doel in het oog houdt, dat de Heer ons allen op wil laten groeien, dan kun je die ander ruimte geven en kun je je dienstbaar opstellen naar die ander toe.